“Madde mi daha ağır mâna mı?” – Ağır Roman

Bizim de eğitimlerimizden birisi olan “zaman yönetimi” programları her zaman süksedir ve popülerliğini her zaman koruyacaktır. Bu programların genelinde mesai vakitler içerisinde zamanı nasıl etkin yönetebileceğimiz ve bunu sağlayabilirsek bize ne gibi avantajlar sağlayabileceğimiz anlatılır. Malumunuz zaman öylesine hızlıdır ki hiçbir zaman hiçbir şey yapmaya yetmez. Fakat zamanın hızlı olmasının tek sebebi yoğun iş / yaşam temposu mudur? Bu noktada zihinsel konforumuzu terk etmemiz gerektiğini düşünüyorum.

İnsan, zamanın aşırı hızı karşısında yaşamı anlamlandıra bilmek adına aile olma, çalışma, başarılar elde etme gibi sürekli bir uğraşı içindedir. Fakat unuttuğu şey kendisidir. İnsan kendisini unuttuğu an zamanın kontrolünü kaybeder.

Duyduğumda çok hoşuma giden bir öykü anlatmak isterim. Bir usta ve çırağı dağ – tepe yürürken bir köy görürler. Usta çırağına bir testi vererek köyden su almasını ister. Çırak köye gider ve çeşmenin başında gördüğü bir kıza âşık olur. Kız da gönlünün kaptırır. Kızın babasına haber gittiğinde o da kabul eder ve evlenirler. İş, aile derken zaman geçer önce kayınvalide ölür, sonra kayınpeder ölür en son da eşi vefat eder. Çırak birden ustasını hatırlayarak “Eyvah ustama su götürecektim” der. Ustasını bıraktığı gibi bir ağacın dibinde bulur. Usta “Neredesin evladım az daha bende ölecektim” der.

Bu hikâyeyi okur okumaz ilk aklıma gelen şey, Usta insanın bizzat kendisidir. İnsan ancak yalnız kalabildiğinde kendisini hatırlar.

Kısacası günümüzün çok küçük bir vaktini kendimizi hatırlamaya ayırabilirsek, günlük koşuşturmalara mesafe koyabilirsek yönetmek istediğimiz zaman daha anlamlı olacaktır.